Francesco Albani (1578 – 1660)
İtalyan Barok Ressam Francesco Albani 1578’de Bologna’da doğdu. Eğitimini Hollanda’lı ressam Denys Calvaert’ten aldı. Daha sonra Lodovico Carracci’nin öğrencisi oldu. 1600 yılında Palazzo Farnese galerisinin freskli dekorasyonuna çalışmak üzere Roma ‘ya taşındı. Sanatçı Carracci’nin baş öğrencisiydi. Sanatçı 45 civarında eserini Carracci Okulunda tamamlamıştır. Antik mitoloji konularındaki pastoral figürler üzerinde çalıştı.
Carracci’nin tasarımlarını kullanarak Lanfranco ve Sisto Badalocchio tarafından desteklenen Albani, 1602 ve 1607 yılları arasında San Giacomo Degli Spagnoli ‘deki San Diego Şapeli fresklerini tamamladı. 1606 – 1607 yılında Roma ‘daki Palazzo Mattei di Giove’deki freskleri tamamladı. Daha sonra aynı sarayda diğer iki fresk daha yaptı.
1609 yılında, Romano de Palazzo Giustiniani için büyük bir salon tavanı resmini tamamladı. Bu çalışmanın yanı sıra Caravaggio’nun patronu olarak ünlü Vincenzo Giustiniani tarafından görevlendirildi.
1612-14 döneminde Pietro da Cortona tarafından yeniden tasarlanmış olan Santa Maria della Pace kilisesinde koro fresklerini tamamladı. 1616 yılında Apollo ve Seasons in Palazzo Verospi’de, Cardinal Fabrizio Verospi için Via del Corso’daki tavan fresklerini yaptı.
Konuları üzerinde çalışırken pastoral şairler Torquato Tassos ve Guarino Guarinis’in desteğini aldı. Çok güzel olan ikinci eşi ve ondan olma çocukları tablolarındaki modeller konusunda yardımcı olmuşlardır. Roma’daki Farnaze sarayının resimlenmesinde de çalışmıştır. Zamanının en önemli ressamlarından biri olmuştur. Albani ‘nin en iyi freskleri mitolojik konularda olanlardır.
SANATÇININ ESERLERİNİ GÖREBİLECEĞİNİZ GALERİ SAYFASI
Sanat Anlayışı
Francesco Albani’nin sanat anlayışı, Barok döneminin erken evrelerine denk gelir; ancak onun eserlerinde dramatik Barok etkisinden çok, klasik denge ve güzellik idealine dayanan bir yaklaşım öne çıkar. Özellikle mitolojik konulara eğilimi ve bu temaları lirik bir atmosferle işleyişiyle tanınır. Eserlerinde sıklıkla Venüs, Kupidler, Apollon ve diğer klasik figürler pastoral manzaralar eşliğinde betimlenmiştir. Bu yönüyle Albani, Barok’un teatral anlatımından ziyade Rönesans’tan gelen armoni ve zarafet anlayışını sürdürmüştür.
Albani’nin figürleri genellikle ince, zarif ve idealize edilmiş formdadır. Renk kullanımı yumuşak geçişlere dayanır; açık tonlar, pastel etkili gökyüzü ve florasan doğa betimlemeleri eserlerine şiirsel bir atmosfer kazandırır. Mitolojik anlatılar onun resimlerinde alegorik bir biçimde ele alınır; figürler bir tür cennetsel oyun içindeymiş gibi kompozisyonlarda yer alır. Bu yaklaşım, Albani’nin sanatında neşeli bir zarafet ve doğaya övgü temalarını güçlü biçimde ortaya koyar.
Dini konularda da çalışan Albani, özellikle Bakire Meryem ve azizler gibi konulara naif ve huzurlu bir üslup getirmiştir. Fresklerinde ve tuvallerinde simetri, düzen ve figürlerin ritmik dizilişi dikkat çeker. Dekoratif nitelik taşıyan eserleriyle hem kilise duvarlarını hem asilzade saraylarını süsleyen sanatçı, aynı zamanda Rococo dönemine giden yolun erken habercilerinden biri olarak değerlendirilir.
Francesco Albani, Carracci okulunun zarafet merkezli klasikçiliğini temsil eden önemli bir isim olarak, Barok’un lirik yüzünü yansıtmıştır. Onun resimleri doğayla iç içe geçmiş mitolojik güzellikler, huzurlu figüratif kompozisyonlar ve anlatıdan çok duyguya hitap eden bir zarafet anlayışı sunar.
