Jean Antoine Watteau (1684 – 1721)
Fransız Rokoko ressamı Jean Antoine Watteau 1684’te Valenciennes’de doğdu. Çocukluğu mutsuz geçen ve duyarlılığı nedeniyle müziğe merak salan sanatçı daha sonra resimle ilgilendi. Bunun üzerine ailesi onu yerel bir ressamın atölyesine yerleştirdi. 18 yaşındayken Watteau Paris’e gitmeye karar verdi ve burada eski bir ressam olan Métayer’e çıraklık yaptı. Ancak işlerin zayıflığı nedeniyle adak resimleri konusunda uzmanlaşmış bir atölyeye geçti. Bu arada, hayatının geri kalanında ona tematik bir ilham kaynağı olacak olan sayısız eskiz yaptı. Bu dönemde sanat tüccarları Jean ve Pierre-Jean Mariette ile tanıştı. 1703 yılında Claude Gillot ile bir araya geldi.
Gillot, groteskler ve tiyatro sahneleri dekoratörüydü. Gillot ayrıca, oyuncuları sadece birkaç yıl önce Fransa’dan kovulan İtalyan commedia dell’arte’de için de eskizler çizdi. Gillot’un bu konulara olan zevki ve çizim stilinin bazı özellikleri Watteau’nun çalışmalarına yansıdı. Çalışmalarında derin gölgelerde, makyajlı yüzlerde, parlak kostümlerde ve boyalı arka planlarda yapay aydınlatmanın renkli yansımalarında yeni bir ışık duygusu keşfetti.
1708’de Watteau, Paris’teki Palais du Luxembourg’daki Medici Galerisi’nin küratörü olan Claude Audran III’ün stüdyosuna girdi. Watteau, Paris’in en ünlü dekoratörü Audran’a yardım etti. 1709’da Académie Royal’e resim öğrencisi olarak kabul edildi ve Prix de Rome için yarışmaya katıldı, ancak Roma bursuna ulaşamadı ve Valenciennes’e dönmeye karar verdi. 1710’da Sirois’in damadı Gersaint ile birlikte hayatının geri kalanında sadık arkadaşı olacak olan sanat simsarı Pierre Sirois’in konuğu olarak Paris’e döndü. Watteau, Sirois ailesinin üyelerini resmetti.
Sanat Anlayışı
Watteau, Rokoko akımının en önemli temsilcilerinden biri olarak kabul edilir. Resimlerinde hafiflik, zarafet ve pastoral romantizm öne çıkar. Fête Galante (şenlikli aşk sahneleri) olarak bilinen türün yaratıcısıdır ve bu sahnelerde aristokrat figürleri, doğa içinde zarif ve hayalperest bir atmosferde betimlemiştir. Mitolojik ve pastoral temalar, incelikli fırça darbeleri ve yumuşak renk geçişleriyle bir araya gelerek duygu yüklü bir kompozisyon oluşturur.
Watteau’nun eserlerinde dramatik ve teatral bir hava bulunmasına rağmen, barok sanatın ağır ve dramatik anlatımından uzak, daha hafif ve lirik bir üslup geliştirmiştir. Kendi döneminde alışılmış tarihsel ve dini temalar yerine, günlük hayatın zarif ve büyüleyici yönlerine odaklanarak sanat tarihinde yeni bir yaklaşımın öncüsü olmuştur.
