Nicolas Poussin (1594 – 1665)
Fransız klasisit ressam Nicolas Poussin 1594’te Yoksul bir ailenin çocuğu olarak Villers’de doğdu. Küçük yaşta yaşta resme ilgi duydu. 161 2`de Paris’e giderek orada önce Flaman portreci Ferdinand Elle’nin atölyesinde, daha sonra da Georges Lallemand’ın yönetiminde çalıştı. Ama aslında Fransa’daki on yıllık öğrenim ve yolculuk süresi içinde Poussin hep kendi kendine çalıştı. Daha sonra İtalya’ya giden ressam, 1624 ilkbaharında, İtalyan ozanı Giambattista Marino’nun himayesi sayesinde, uzun süredir arzu ettiği Roma’ya yerleşme hayalini gerçekleştirdi.
Roma’da hayranlık duyduğu yapıtlar (Raffaello’nun Stanze’si, Tiziano’nun Bacchanalia’sı, Domenichino’nun freskleri) aracılığıyla sanatının oluşumunda payı bulunan büyük etkileri yavaş yavaş özümledi. Aralıksız çalışıyor, kendini yetiştiriyordu. Poussin koruyucusunun ölümünden (1625) sonra tanınmaya başladı. Kardinal Barberini’nin siparişi üstüne Germani’cus’un Ölümü’nü (1627), San Pietro bazilikası için de Aziz Erasmus’un Din Uğruna Şehit Olması’nı (1628-1629) yaptı.
1629’da Jaoques Dughet’in kızı Anne Dughet’le evlenen Poussin, teması Qvidius’un Metamorphoseis’inden (Değişimler) alınmış olan Flora İmparatorluğu’nu (1630-1631) gerçekleştirdi. Yeni-Venedik tarzındaki bu yapıttan başka 1630’den 1635’e kadar “Venedik” esinli ve Tiziano’nun Bacchanalia’sının etkisinde kalan daha başka tablolar da gerçekleştirdi. 1635’te Richelieu kendisinden dört Baachanales’lik (Bacchus Şenlikleri) bir tablo dizisi yapmasını istedi. (Neptunus’un Zaferi, 1636`ya doğru).
Sanatı
Poussin’in sanatı bu tarihten sonra büyük saygınlık kazandı. Richelieu ve Louis XIII’ün istekleri üstüne, bir süre kararsız kaldıktan sonra, Poussin Aralık 1640’ta çalışmak üzere Paris’e gitti. Kral kendisini çok iyi karşıladı; ama aralarında Simon Vouet’nin de bulunduğu çok sayıda Parisli sanatçı, Poussin’i kıskanarak yapıtlarını yerdi. 1642 sonbaharında Poussin, karısını Roma’ya götürme bahanesiyle İtalya’ya dönme izni aldı ve ülkeden ayrıldıktan sonra bir daha Fransa’ya dönmedi.
Roma’da yeniden eski oturduğu eve yerleşti. 1648’den başlayarak kendine özgü üslubuyla eşsiz bir dizi yapıt verdi. Bunu 1644-1648 yıllarında gerçekleştirdiği ikinci bir dizi izledi (Yedi Kutsal İşlem). Birkaç tablo (bunlar arasında iki Kendi Portresi (1649; 1650) de vardır) dışında Poussin bundan böyle çalışmasını yalnızca kompozisyonlara dayandırmaya başladı; bunlar ya kutsal kitaptan esinlenilerek gerçekleştirilmiş yapıtlar (Eliezer ve Rebeka, 1648; Kutsal Aile, 1651) ya da gerçek yaşamın hem düzenli hem de panik yaratıcı bir görünümünden hareketle oluşturulmuş tablolardı (Phokion’un Cenaze Töreni, 1648; Polyphemos; Kör Orion 1658, Sonbahar, Dört Mevsim dizisi 1660-1664).
Poussin’in, sanat yaşamının sonlarına doğru resimlerinde doğanın gösterimine giderek daha çok önem vermeye başladığı görülmektedir.
