Paul Gauguin (1848 – 1903)
Fransız Post Empresyonist Ressam Paul Gauguin 1848’de Paris’te doğdu.
Peru asıllı anneannesi Flora Tristan, Saint-Simonculuğun başlıca savunucularından olan bir sosyalistti. National gazetesinde çalışan ve sosyalist olan babası ise, 1848 şubat devrimi sonrası politik nedenlerden ötürü, ailesini yanına alarak Peru’ya gitmek için yola çıktı ancak, yolda kalp krizi geçirerek öldü. Ailesi Lima’ya vardı ve Paul Gauguin 7 Yaşına kadar orada yaşadı.
1853’te Fransa’ya dönünce, Orleans Papaz okuluna yazıldı. 1865 yılında üç direkli bir gemide dümenci olarak çalıştı, askerliğini denizci olarak yaptı.(1868-1871) Daha sonra Paris’te sarraf Bertin’in yanına girdi. Orada, sonradan kendisini genç nesil sanatçılarıyla tanıştıran ve yeteneklerinin gelişmesinde büyük payı olan Emile Schuffenecker’e rastladı. 1873’te Danimarkalı Sophie Gad ile evlendi. Düzenli bir memur hayatından arta kalan boş zamanlarını resme veriyordu.
1883’te geçirdiği maddi ve manevi bir buhran sonunda işinden ayrılarak kendini resme verdi. Karısı, 5 çocuğu ile kendisini 5 parasız bırakan bu kararı istemeye istemeye kabul etmek zorunda kaldı. Kocasıyla birlikte önce Roven’e sonrada Kopenhag’a gitti.
Gauguin burada bir ticaret mümesilliği elde etmeğe çalıştıysa da başaramadı, karısını Danimarka’da bırakarak oğlu Clovis ile Paris’e döndü ve orada korkunç bir sefalet içinde yaşadı. 1886’da resim yapmak için bir kaç arkadaşıyla Pont-Aven’e (Bretagne) gitti. Pont Aven ekolü bu yolculukta doğdu.
Van Gogh ile dostluk
Gauguin ressam Charles Laval ile 1887’de Panama’ya oradan da Martinique’ye bir yolculuk yaptı. 1888’de tekrar Pont-Aven’e gitti. Sonra Paris’e döndü ve orada, Van Gogh ile tanıştı, Arles’e onun yanına gitti. İki sanatçı arasında üzücü çekişmeler patlak verdi. Gauguin Paris’in yolunu tuttu. Van Gogh da Saint-Remy düşkünler evine konuldu. Bu dönemde Gauguin, Emile Bernard, Seguin, Meyer de Haan ve daha bir çok ressamla birlikte empresyonizme karşı çıkarak birleşimci ve sembolik bir sanata yöneldi. Breton’da eser vermekle birlikte tropik ülkelere karşı içinde nicedir beslediği özlem, onu Okyanusya’ya yerleşmeye itiyordu.
Daniel de Monfreid ve Ambroise Vollard’ın yardımıyla, 1891 Haziranında Tahiti’ye ayak bastı. Fakat Papette’nin yarı medeni hayatı onu hayal kırıklığına uğrattı. Paris’e döndü, daha sonra 1895’te Dominik’e bir daha gitti. Geçimsizliği ve düzensiz yaşayışı yüzünden bu defa oradaki yöneticileri kendisine düşman etti. Maori Mein medeniyeti üstüne yazılar yazdı. Bu yazılar 1906’da Charles Morris tarafından bazı düzeltmelerle Nao-Nao adıyla yayımlandı. Gauguin, ağır hastalandı, intihara kalkıştı ve sefil bir kulübede yalnızlık içinde öldü.
