Jacques Louis David hayatı ve eserleri ( 1748 - 1825)

Jacques Louis David

Fransız Neoklasik Ressam Jacques Louis David 1748’de Paris’te doğdu. Jacques Louis David dokuz yaşındayken babası bir düelloda ölünce, mimar ve müteahhit amcaları tarafından yetiştirildi. Resme karşı çok küçük yaşta ilgi duydu. Quatre Nations okulunda öğrenciyken Saint Luc akademisine de gidip geldi. Resme yöneldi ve Boucher‘le görüştü. Boucher onu özentili resim anlayışına karşı bir tepki gösteren, Vien’in atölyesine götürdü. Krallık akademisinde okudu (1766). 1774’te Roma ödülünü kazandı ve hocasıyla İtalyaya gitti. Aynı yıl Anthikos ve Stratorikhe adlı eserini (Milli Güzel Sanatlar Yüksek Okulu) yaptı. Eski Roma Sanatıyla ilgilendi.

Yeni Klasizim Akımı nazariyecilerinin etkisinde kaldı. Bologno’da Guido Remi’ye, Parma’da Correggio‘ya, Roma’da da Michelangelo’ya duyduğu hayranlığın izleri ‘Vebalılara yardım eden Aziz Rocco’ adlı tablosunda görülür. Daha sonra 1781’de Paris’te “Belisarios’un bir asker tarafından tanınması”nı yaptı. Bu tablosu uzlaşmaz Klasizmini ortaya koyan ilk eseridir. 1784’te Krallık Resim ve Heykel Akademisine kabul edildi. Çevresinde Drouais Fabre, Gros gibi ressamlar toplandı. Krallık baş müteahhitinin kızı Pecoul ile evlendi.

“Andromak’in Acısı” ile yeni okulun esaslarını ortaya koydu. Bu okulun devrimci anlayışı bir önceki kuşak ressamlarının eserlerini tahribe kadar gidiyordu. Son direnişleride kırmak için bir bildiri yazmayı düşünen David; yeniden Roma’ya gitti, orada “Horatioların Yemini” adlı tablosunu yaptı. Bile bile yaratılan bir soğukluğun izlerini taşıyan bu büyük kompozisyonların yanı sıra bir çok portre de yaptı. Bu portrelerde modelinin kişiliğini yansıtan bir gerçekçilik görülür “Potocki Kontu” (1781) “Doktor A.Leroy” (1783.Montpellier Müzesi) “Bay ve Bn. Pecoul” (1784,Louvre) “Orvilliers Markizi” (1790)

Jacques Louis David eski çağlardan etkilenerek yaptığı tablolarda, o çağların dekorunu gerçeğe en yakın biçimde canlandırmaya çalıştı. 1787 sergisine şu tablolarıyla katıldı: Sokrates’in Zehir İçişi, Paris ile Helena’nın Aşkı (1788 Louvre), Brutus’un Evine Dönüşü (1789).

Siyaset

Siyasete karıştı. Akademinin kapatılması ve Kralın öldürülmesi yolunda oy verdi. Konvansiyon ve Jakobenler kulübü üyesi oldu. Güzel Sanatlar Genel Müdürlüğüne getirildi. Canlanma, En Üstün Varlık ve Kardeşlik adı verilen şenlikleri yönetti. Marat Ölürken (1793-Brüksel Müzesi) adlı tablosunu yaptıktan sonra bu ihtilalcinin cenaze törenini düzenledi. Kendisine modellik yaptıktan kısa bir süre sonra giyotinle idam edilen Madam Chalgrin’in portresini yaptı (Louvre). Kurucu meclisi David’e Jeu de Paume Yemini adını taşıyacak büyük kompozisyonu ısmarladı. Kompozisyonda yer alacak kişilerin çoğu şüpheli adam durumuna geldiklerinden eser bitmedi. İhtilalci Robespierre’in dostu olduğundan onun düşüşünde ilkin Fermes Konağına sonra Luxembourg Sarayına hapsedildi. Burada penceresinden Luxembourg Bahçesinden Görünüş adlı tablosunu yaptı (1794, Louvre).

Hapiste bulunduğu süre içinde Sabinler ve Şiir okuyan Homeros isimli resimlerin taslaklarını çizdi. Thermidor hareketi, zarif bir genç erkek figürü olan ve taslağı bugün Avignon Müzesinde bulunan “Joseph Bara” tablosunu bitirmesine engel oldu. Serbest bırakıldıktan sonra yeni portreler yapmaya başladı; Matmazel Allard’ın Siant Ouen’deki evinde onu barındıran eniştesiyle yengesinin (Louvre Müzesindeki Seriziat ailesi) portreleri bu dönemin önemli eserleridir. Bir ara yeniden yakalanıp hapsedilen David 1795 yılı Ağustos’unda kesin olarak bağışlandı.

Jacques Louis David Fransız Enstitüsü üyesi seçildi, muzaffer kumandan Bonaparte’ın Direktuvar kabul törenine katıldı. Az sonra General Bonaparte, David’in atölyesine gelerek ressama bir portre için poz verdi. Danıştay ve Senato üyeliğini istemeyen David Sabinler gibi büyük kompozisyonlarına başladı. Bu tablosunda ikiye ayrılmış Fransızlara hoşgörü dersi vermek istiyordu. Yeni kurulan İmparatorluk David’i yeniden devletin resmi sanatçısı kabul etti. Hareketli ve coşkun bir eser olan Napolyon’un at üstünde portresini, (Napolyon Saint Bernard dağında) ve ölmez eserleri arasında yer alan portrelerini yaptı. Eugene Delacroix’nin kız kardeşi Madam de Verninac; Madame Recamier (1800 Louvre) İhtilalci Gerard ve ailesi (Mans Müzesi) Papa Pius ve VII Napolyon ressama 4 büyük kompozisyon ısmarladı. Taç giyme; Kartal Nişanının Dağıtımı(1810 Versailles Müzesi) İmparatorun Papalık Makamına yükselmesi ve Belediye Sarayına geliş (Louvre Müzesinde bir desen). Bu siparişlerin ancak ikisini gerçekleştirdi. 1814’te David 14 yıldan beri çalıştığı Leonidas Termopylai’de adlı büyük tablosunu atölyesinde sergiledi.