William Blake (1757 – 1827)
İngiliz Romantik Ressam William Blake 1757’de Londra’da doğdu. Bir tuhafiyecinin oğluydu. On dört yaşında James Basire’in atölyesinde çıraklık yaptı. Çağdaşlarının “Çılgın Blake” diye adlandırdıkları sanatçı, daha çocukken mistik hayaller görmeye başladı.
Sanat yaşamı boyunca resim ve edebiyat alanının yüksek sanatçılar sınıfından uzak durdu. Devrimci hareketlere karıştı (1785-1794) ve kendisini satılamayan yapıtına (Jerusalem’den (1804-1820) yalnızca iki adet satılmıştı) adamadan önce ancak bir kez sergi açtı (1809).
1789 yılında devrimci çevrelere girip çıkmaya başlayan Blake, tablolarında ve gravürlerinde geçmişteki ünlü kişiler ile Tevrat ve İncil’deki kişileri konu almaya başladı. İlk kez eserlerinde kısmetsiz insanların masumiyetiyle çıkarcı ve adaletsiz kent dünyasının getirdiği mutsuzluğu karşılaştırdı. Bu içeriğe uygun gördüğü ölmüş küçük kardeşinin kendisine ilham ettiğini söylediği “cehennemi” bir teknik olarak kullandı; metni ve süslemeleri asitle kazıdı ve renkleride elle ilave etti.
Bütün yapıtlarında egemen olan üç şey vardı; gerçek dışı biçimlerden kaçınma, herhangi bir anda otorite düşmanlığı ve isteğin, arzunun yüceltilmesi. Bunlar resim dilinde çizginin vurgulanması, çevre çizgisinin belirtilmesi ve gotik biçimin (gelişen ya da kösteklenen yaşam eğrileri, ateş renkleri) benimsenmesi olarak yansıdı. Yayılma, kasılma, hamle, sükunet enerjinin kutsal kitabı, sonsuz hazzın kaynağı diye betimleyebileceğimiz bütün bu hareketler tam bir açıklıkla Blake’in yapıtlarında görülür.
Son yıllarını İlahi Komedya’yı resimleme çalışmalarıyla geçirdi. Romantiklerin, simgecilerin daha sonra da sürrealistlerin öncü saydıkları Blake, şiirleri ile resimlerini ve gravürlerini birbirinden ayrı tutmamıştır.
