Rokoko Sanatı
Rokoko, barok akımın ardından gelişen ve dönemin son ifade tarzı olan, bolca süslenmiş bir 18. yüzyıl Avrupa stilidir. İllüzyonun ve teatralliğin prensiplerini, yoğun süs, asimetri ve akıcı köşelerle ulaşılan bir etkiyi öne çıkarır.
Gözü her yöne çeken yaldızlamayla birleşen beyaz ve pastel renklerin vurgusunu kuvvetlendirir. Süsleme tam anlamıyla mimari alana hakim olmuştur.
Mimari ve dekorasyonun Rokoko stili Fransa’da 18. yüzyılın başlarında 15. Louis’in hükümdarlığı altında, 14. Louis’in daha resmi ve geometrik stiline karşı bir tepki olarak doğmuştu. Stil rocaille veya rocaille tarzı olarak biliniyordu. Avrupa’ya, özellikle Bavyera, Avusturya, Almanya ve Rusya’nın diğer bölgelerine hızla yayıldı.
Ayrıca diğer sanatlar, özellikle resim, heykel, edebiyat, müzik ve tiyatroyu etkilemeye başladı. Rokoko sanatçıları ve mimarları daha çok şakacı, gösterişli ve zarif bir yaklaşım kullandılar.
Rokoko, oynak ve esprili temalara sahipti. Rokoko, odaların iç dekorasyonunu şık ve süslü mobilyalarla ve süslü aynalarla tasarlıyordu. Mekanları, kabartmaları ve duvar boyalarını tamamlayan duvar halılarının oluşturduğu bir sanat eseri olarak dekore ediyordu. Rokoko aynı zamanda chinoiserie’den ve bazen de Çin figürleri ve pagodalardan etkilenmiştir. Rocaille stilinin öğeleri bazı Fransız sanatçıların eserlerinde ortaya çıkmıştır.
Detaylardaki pitorek zevk, kavis ve ters kavisler ve barok hareketini coşkunlukla değiştiren asimetri ile belirgin hale geliyordu. Fakat Fransız rocaille ögeleri Alman Rokokosunun deliliğine asla ulaşamamıştır. Kutlama yapmak için bir araya gelmiş genç soyluları pastoral ortamda betimleyen Fête Galante türünün baş savunucusu Antoine Watteau’dur.
Özellikle Louvre’daki Pilgrimage on the Isle of Cythera tablosu bunun güzel bir örneğidir (1717). Watteau, 1721’de otuz yedi yaşında ölmüştür, ancak eserleri yüzyılın geri kalanında da nüfuzunu sürdürmeye devam etmiştir. Pilgrimage on the Isle of Cythera tablosu, 1752 veya 1765 yıllarında Prusya şansölyesi Frederick tarafından Berlin’deki Charlottenberg sarayını dekore etmek için satın alınmıştır.
Rokoko Sanatçıları
Dekoratif resimde Watteau ve the Féte Galante’in varisi Madame de Pompadour’un en sevdiği ressam olan François Boucher’dir (1703–1770). Çalışmaları, stilin en bilinen örneklerinden biri haline gelen şehvetli Toilette de Venus’dür (1746). Boucher, zamanın tüm türlerine katılmıştır, duvar halıları tasarlamış, porselen heykel modelleri yapmış, Paris operası için dekorlar ve Saint-Laurent Fuarı için dekor tasarlamıştır.
Fête Galante tarzındaki diğer önemli ressamlar Nicolas Lancret ve Jean-Baptiste Pater’dir. Stil özellikle, 1735’te tamamlanan Versailles Sarayı’nda Herkül Salonunun tavanının zengin dekorasyonunu boyayan François Lemoyne’yi etkilemiştir. Boucher, Pierre-Charles Trémolières ve Charles-Joseph Natoire tarafından cesur ve mitolojik temalarla yapılan resimler, Paris’te Hotel Soubise’nin (1735-40) ünlü salonunu süslemiştir.
Diğer Rokoko sanatçılarına şunlardır; Jean François de Troy (1679–1752), Jean-Baptiste van Loo (1685–1745), oğulları Louis-Michel van Loo (1707–1771) ve Charles-Amédée-Philippe van Loo (1719–1795), kardeşi Charles-André van Loo (1705–1765) ve Nicolas Lancret’dir (1690–1743). Avusturya ve Güney Almanya’da, Rokoko tarzı üzerinde en büyük etki İtalyan resmidir. Oğlu Giovanni Domenico Tiepolo tarafından yardım gören Venedikli ressam Giovanni Battista Tiepolo, Würzburg Rezidansı için (1720-1744) fresk boyaması amacıyla davet edilmiştir. Bavyera rokoko kiliselerinin en tanınmış ressamı, Wieskirche’nin tavanını boyayan Johann Baptist Zimmermann’dı (1745-54).
