Andrea Mantegna Hayatı ve Eserleri

Andrea Mantegna (1431 – 1506)

İtalyan Rönesans Ressamı Andrea Mantegna 1431’de Carturo’da doğdu. Eski yapıtlara meraklı olan ressam Francesco Squarçione’nin yanında altı yıl süreyle çalışarak arkeoloji ve Roma tarihi konusunda bilgi edindi. Bu dönemde adını duyuran Andrea Mantegna, 1449’de Padova’da Eremitani Kilisesi’ndeki Ovetari Şapeli’ni süslemekle görevlendirildi. Bu görevini 1456’ya kadar sürdürdü. Jacopo Bellini’nin kızı Niccolosa Bellini ile evlenerek Venedik’in en güçlü ressamlar ailesine katılmış oldu.

1457’de Verona’daki San Zeno Kilisesi için bir sunak tablosu yaptı. Bu tablo 1797’de Fransa’ya götürüldü, kenar panolarıysa yerinde kaldı. Çarmıha Geriliş Louvre Müzesi’nde; Zeytinlikte Can Çekişme ve Diriliş ise Tours Müzesi’ndedir. Mantegna başlıca yapıtı olan bu bütünde, çarmıha gerilme ve dirilme temalarını kızıl kayalıkların bulunduğu bir dekor ve heykel sanatını andıran figürlerle, yeni bir törensel hava içinde ele alır. Sanatçı bu çalışmasını tamamladıktan sonra Ludoviço Gonzaga tarafından Mantova’ya davet edildi ve burada 1453’te resmi
sanatçı ünvanı aldı.

Mantegna 1465’e doğru sanat tarihi açısından önemli sayılan birçok tablo gerçekleştirdi (bunların arasında da Ölü İsa ve Aziz Sebastianus (Louvre’ müzesindedir) ayrı bir yer tutar. 1472-1474 yılları arasında Mantova Şatosu’ndaki “Evliler Odası”nın dekorasyonunu yaptı. Dukalar Tiyatrosu’nun dekorasyonu için de arkeolojiyi canlı bir varlıkmış gibi, büyük bir coşkuyla yücelttiği Sezar’ın Zaferi tablosunu yaptı (Hampton Court’tadır).

Yaşamının son yıllarını Isabella Este’nin yanında geçirdi ve onun çalışma odasını süsledi, Parnassus (1497); Kötülük ile Erdemin Çatışması (1502).

Ressamlığının yanı sıra gravürcü, heykelci ve mimar da olan Mantegna Padova okulunun en temsilcilerinden biridir. Resimlerindeki figürlerde Floransa ve Eski Yunan sanatçılarının etkisi (hatlardaki sertlik, yüzlerdeki enerji, bedenlerdeki güç, genelde çile çekme görünümü) kendini açıkça belli eder. Perspektifi bulması açısından, ilk gerçekçilerden biri olarak kabul edilebilir. İnsanlık anlayışına ateşli ve coşkulu yaklaşımı nedeniyle, Eskiçağ Roması’ndaki insanın erdemine duyarlı bir davranış içine giren Mantegna, İtalyan resmine eskiçağ sevgisini getirmiştir.