Resimde Üslup Nedir ?
Resimde stilizasyon ile matematik kavrayış arasında sıkı bağlar vardır. Geometrik bir düzen meydana getirme kaygısı, doğadan bir uzaklaşmadır.
Ama geometrik hareket ve ritim, sanatçının istediği etkiyi yaratabilir. Doğacı sanat üsluplarında bile daima gizlenmiş bir geometrik düzen örgüsü sezilir. Bu mimari kuruluştan kazanılmış bir yetenek gibidir.
Resim düzenlerinde genellikle yatık ve dik çizgilerin meydana getirdiği yüzey şemaları geçerlidir. Ama eğri ve çapraz (diyagonal) yönler de belli eğilim ve ifade yöntemlerini işaret ederler.
Resmin etkinlik ölçüsü her zaman akılla değil bazen de bir sezişle kavranabilen değerlerindedir. Her insanın resme karşı bir duyarlığı olduğu besbellidir. Ancak resim sorunları ve resmin kavranması konusunda bilinçlenme, belli bir eğitime gereksinme gösterir.
Resimde doğacılık kavramının karşısına stil (üslup) kavramı konulmuştur. Bu kavram, insandaki soyutlama yeteneğini daha derinden çözümlemek amacına yönelir. Soyutlayıcı eğilimin önemli niteliği uzay izlenimlerini ortadan kaldırma isteğidir.
Karşıtlık
Derinlik meydana getiren üçüncü boyutun, yüzeyde seyirciye huzur ve iç rahatlığı sağlayan bütün izlenimleri bozması, ortadan kaldırılması için bir sebep oluşturur. Maddi varlık, kendi açık ve berrak niteliklerini, figürü ya da biçimi uzay içine değil, yüzeye yerleştirdiğimizde göz önüne serer. Ama resmin böylece yüzey üzerinde oluşması anlam ve ruh yönünden bütün derinlik ilgilerini kendi yapısında toplamasını engellemez. Resim tarihinde geometrik ve organik sanat eğilimlerinin iki ana temsilcisi olarak Mısır ve Yunan çevreleri gösterilmiş ve bunların birbirine karşıt çabaları üzerinde durulmuştur.
